'Tijd lijkt een ander begrip
als je ouder wordt'
NAARDEN - Henny Redeker-Tober is vorige week 101 geworden. Ze woont nog altijd zelfstandig, met de rollator binnen handbereik. In haar appartement in De Schans krijgt ze thuishulp en maaltijden. De rest doet ze lekker zelf. "Als mijn dochter er is, bak ik altijd poffertjes. Dat vind ik zo heerlijk om te doen. Dan zit ik op mijn krukje voor het fornuis."
door Lisa van Dorp
Haar appartement aan de Koningin Wilhelminalaan staat vol familiefoto's. Van haar ouders, haar overleden man, hun dochters, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ze wijst zichzelf aan als klein meisje. "Met lange blonde krullen, die had ik vanaf mijn geboorte." Ze pakt een kubus met zes foto's van haar kleinkinderen. "Hoe ik ze ook keer en draai, ze zijn me allemaal even lief." Mevrouw Redeker kijkt terug op een gelukkig leven, vertelt ze. Ze komt uit een warm gezin uit de Bussumse Nassaulaan en ze deed haar werk als kleuterjuf met veel plezier.
Maar er waren ook minder leuke dingen. Mevrouw Redeker pakt de kubus er weer bij. Kijk. Ze verloor een kleindochter, die slechts 25 jaar oud werd. Het zit haar nog steeds hoog. "Een kind verliezen is iets onverteerbaars. Ik denk er nog elke dag aan. Ik was zó boos op God."
Ze verwerkte haar verdriet in een gedicht. Schrijven doet ze al van kinds af aan. Op de salontafel liggen drie dichtbundels van haar hand en een 'werkboek' waarin ze losse regels en stukjes tekst bewaart. In keurig schoolschrift geschreven. "Ik schrijf nog steeds mooie gedachtes op op losse briefjes. Ik was jarenlang lid van de Gooise dichterskring. We kwamen in Hilversum bij elkaar om gedichten voor te dragen."
Mevrouw Redeker wandelt graag. "Ik ben laatst nog langs ons oude huis aan de Meerstraat gelopen. Mijn wandelvriendin heeft een margriet voor me geplukt, uit de voortuin." Toen ze in 1937 trouwde, kwam ze in de Meerstraat wonen. Maar sinds wanneer ze in De Schans woont, heeft ze even niet paraat. "Tijd lijkt een ander begrip te worden als je ouder wordt. Daar heb ik ook gedichten over gemaakt. Mijn leven is lang. Mijn herinneringen gaan helemaal terug tot mijn derde. Toen had ik difterie en moest ik naar de ziekenbarakken bij de Zandzee. Ik weet nog dat ik daar mijn vierde verjaardag vierde."
'Het geheim van 100 worden is gezond eten. Veel vis en fruit.'
Dankbaar
Hoe het is om 101 te zijn? Een gevoel van dankbaarheid overheerst, zegt ze. "Ik geniet van elke dag en ik ben dankbaar voor iedere dag die ik krijg. Dankbaar dat ik hier zelfstandig wonen kan. Dankbaar voor de hulp die me geboden wordt. De verzorging hier is zo hartelijk en warm. Ik kreeg vorige week nog prachtige felicitaties van ze."
Het geheim van 100 worden is gezond eten, denkt mevrouw Redeker. "Veel vis, fruit en groente." Volgens haar huisarts helpt het feit dat ze vroeger veel gesport heeft ook mee. "Ik heb altijd getennist en gezwommen. Daarom ben ik nog zo lenig. En ik wandel dus nog steeds." Mevrouw Redeker weet niet hoe oud ze wil worden. Ze kijkt er bedenkelijk bij. "Och, ik ben al zó oud. Als mijn tijd gekomen is, dan ga ik. Ik weet zeker dat onze zielen elkaar terug zullen vinden."