Vogelasiel Naarden heeft
drie buizerds te gast
NAARDEN - De witte buizerd in de ziekenboeg ziet er niet uit als een gevaarlijke roofvogel. Eerder als een fluffy pinguïn uit de film Happy Feet. Hij belandde in het Vogelasiel aan de Burgemeester Jur Visserlaan met een gebroken vleugel en wormen in zijn lijf. Hij is zo rustig door de pijnstillers, legt beheerder Erik Bruinning uit. "Maar over een maand of twee vliegt hij weer in het wild rond."
door Lisa van Dorp
In het Vogelasiel zitten nu drie buizerds. De indrukwekkende roofvogel met zijn grote gele klauwen is een veel geziene patiënt in Naarden. "We hebben ze het hele jaar door. Vlak voor kerst hebben we er nog vijf vrijgelaten", vertelt Bruinning. De meeste buizerds zijn verkeersslachtoffers. "Buizerds zijn opportunistische alleseters. Ze eten graag aas in plaats van zelf te roven. Dus zitten ze veel langs de snelweg te loeren op aangereden dieren en dan gaat het vaak mis. Ze worden zelf aangereden of meegezogen in de slipstream van vrachtwagens en raken zo gewond."
De witte buizerd werd dinsdag binnengebracht vanuit Lelystad. Woensdag gaat de vogel naar de dierenarts op IJburg waar het asiel mee samenwerkt. De dierenarts daar was vanaf zijn twaalfde vrijwilliger bij de vogelopvang en rekent zijn eigen uren niet. Fijn voor de opvang, want de stichting is afhankelijk van giften, donaties en subsidies. De vleugel van de witte buizerd wordt gespalkt of hij krijgt een pen door zijn gebroken bot, waarna een revalidatieperiode van een maand of twee volgt. Maar voorlopig zit de verzwakte vogel nog stilletjes in zijn kooi. Aan aandacht heeft het pluizige dier geen gebrek: alle vrijwilligers komen even kijken. Bruinning: "Roofvogels en uilen spreken iedereen aan. Het zijn toch roofdieren en die zijn nou eenmaal spannender om te hanteren dan een duif of een musje."
Indrukwekkend
In de grote buitenkooi, waar vogels vrij rond kunnen vliegen, zitten nog twee bruine soortgenoten die al weer aardig hersteld zijn. De een had een hoofdwond, waarschijnlijk na een aanrijding, de ander zat onder de wormen. Als Bruinning de kooi in stapt, verdwijnen ze klapwiekend naar de verste hoeken, de bek half open van de stress. Dan is goed te zien dat buizerds roofdieren van formaat zijn: als ze langsscheren zijn ze veel indrukwekkender dan wanneer ze in een hoekje zitten. "Hun grootste wapens zijn hun klauwen", weet Bruinning. "Mensen zijn vaak bang voor de kromme snavel, maar het echte gevaar zit in de klauwen. Daarmee kunnen ze een druk uitoefenen van 110 kilo per vierkante centimeter. Als er een op schoot zit bij een verzorger en de buizerd schrikt ergens van, voel je dat wel aan je been."
Dat is moeilijk voor te stellen bij de aanblik van de schattige witte buizerd. Maar hoe aandoenlijk hij er ook bij zit en hoeveel aandacht hij ook krijgt, deze patiënt krijgt tijdens zijn verblijf in Naarden geen eigen naam. "We krijgen hier per jaar 5.000 vogels binnen. Dan moeten we 5.000 namen bedenken", zegt Bruinning. Na enig nadenken komt hij daar op terug. "Voor heel bijzondere vogels maken we wel een uitzondering. We hebben onze huisdieren, de Amerikaanse koningsbuizerd Iwan die eigenlijk een meisje is, en onze meerkoet Pieper. Die hebben we al sinds hij een kuikentje was."
'Roofvogels zijn spannender dan een duif of een musje'
Vrijlaten
Als de drie buizerds weer gezond zijn verklaard, worden ze vrijgelaten op een geschikte plaats. "Dat is bij 's-Graveland of het Naardermeer. Als we de vogels weer in het wild vrijlaten, willen we dat onder zo gunstig mogelijke omstandigheden doen. Ze zijn toch altijd iets minder weerbaar na een verblijf bij de opvang." Lang blijven ze echter niet in de buurt van Naarden, verwacht Bruinning. "Ze keren vrijwel altijd terug naar hun oorspronkelijke territorium."
