De SRV-wagen is nog niet uit het straatbeeld
NAARDEN - Hun aantal is behoorlijk uitgedund, maar ze zijn er nog wel: de rijdende Winkel van Sinkel, ofwel de SRV-wagen. 34 jaar geleden, toen Richard de Wit op de wagen stapte, had hij nog 3000 collega's. Nu zijn het er krap 300. Maar het loont nog steeds de moeite en het is leuk werk, volgens De Wit. Zijn wagen zal dan ook niet zo snel uit het straatbeeld verdwijnen.
door Yvette de Vries
Elke week rijdt hij dezelfde route met veel vaste adressen in Naarden en Bussum. Daar is hij te vinden op dinsdag, woensdag, vrijdagochtend en zaterdag. De andere dagen maakt hij zijn rondjes door Hilversum, Eemnes en Huizen. Hij heeft het druk en wil graag op tijd bij zijn klanten zijn. Ze rekenen op hem. Maar tijd voor een kort interviewtje heeft hij wel. "Vrijdagochtend ben ik voor 9.00 uur op de Energieweg in Naarden", laat hij weten.
De eerste klanten hebben dan al hun spulletjes gekocht. Het zijn vooral de medewerkers van de bedrijven op het industrieterrein die naar binnen stappen in de tot de nok toe gevulde wagen. "Ze komen voor een broodje, sigaretten of wat drinken", vertelt De Wit. Hij kent zijn klanten inmiddels wel. Weet wat ze willen hebben en denkt met ze mee. Inmiddels heeft De Wit de motor weer gestart en rijdt rustig de hoek om, richting de Kobaltstraat. Het is drukker dan normaal, merkt hij op. Er staan veel auto's geparkeerd en ook zijn plekje is bezet. Mopperen doet hij niet, hij zet zijn 'boodschappenbus' gewoon iets verderop.
De eerste vaste klant die aan komt lopen heeft een vol krat met lege flessen bij zich. Hij komt boodschappen doen voor de maandelijkse bedrijfsborrel. De Wit ruilt de lege flessen om voor volle, doet nog wat suggesties voor de borrelhap en binnen no time zitten de boodschappen in de mand. Ondertussen haalt hij een halve kaas tevoorschijn en snijdt er vakkundig een stuk vanaf. Nog snel een paar bakjes nootjes en samen lopen ze naar buiten. "Ik breng het vaak tot de deur", vertelt De Wit als hij weer aan komt lopen.
Hij heeft meerdere bedrijven die de boodschappen voor de maandelijkse borrel steevast bij hem komen halen. Een van zijn vaste klanten noemt het een kwestie van gunnen. "Als we een feestje hebben dan bestellen we ook bij hem. We kunnen wel naar de supermarkt gaan, maar dit is veel makkelijker."
Een veelgehoord argument is ook dat je toch nog zelf je boodschapjes ter plekke kunt uitzoeken. De klantenkring van De Wit is divers. Van oudere mensen die zelf bijna niet meer de deur uitkomen tot bedrijven die kiezen voor gemak, maar ook jonge gezinnen maken gebruik van zijn diensten. Service en een praatje: dat is hij hoe hij zich onderscheidt en de concurrentie weet te weerstaan van de grote jongens. "Ze kunnen op mij rekenen, ik kom op vaste tijdstippen en heb altijd verse groenten, zuivel en fruit."
Keuze is er in ieder geval genoeg. Elke plekje in de rijdende winkel is benut. De blikjes groenten staan keurig in het gelid. Het brood ligt in de schappen en de zuivel is verdeeld over verschillende koelingen. "Koekjes, brood, fruit, snoep en sigaretten zijn het populairst", lacht De Wit. De verse groenten en fruit krijgt hij vier keer per week aangeleverd via een speciale groothandel. Het brood wordt elke dag om 6.00 uur gebracht door de bakker. De Wit kijkt op zijn horloge. Hij moet weer door, tot 11.00 uur is hij deze ochtend nog op het industrieterrein, daarna rijdt hij door naar Bussum. Daar stopt hij nog bij een bejaardenhuis en heeft hij ook zijn vaste adresjes. Hij schat in dat hij rond 21.00 wel thuis is. Een patroon dat zich zes dagen in de week herhaalt. De Wit lacht: "Ik heb er gewoon veel plezier in."
Als zijn plekje bezet is zet De Wit zijn wagen gewoon iets verderop