Hardegarijp..Châteauroux..Bussum
De foto moet worden beschouwd als een soort in memoriam. De gebeurtenis zelf zou een te gruwelijk beeld hebben opgeleverd. Lees de lotsbestemming van een medeschepsel.
Het gebeurde vorige week dinsdag. Ik ging rond 12 uur naar mijn garage om mijn fiets klaar te zetten voor een tochtje. Daar liep een mooie, krachtig ogende postduif. Had twee ringen om: een groene en een rozerode. Kennelijk meegedaan aan een race en vermoeid. Ik strooide wat Mariakoekjeskruimels, maar het dier had geen trek. Ik wilde graag weten wat de ringen te vertellen hadden en probeerde de duif te vangen. De duif vloog met krachtige slag weg. Het was inmiddels 5 voor half één en ik ging op weg. Aan het einde van de Boslaan op de Groothertoginnelaan lag mijn duif. Verpletterd en uitgesmeerd op het asfalt! Het groene ringetje gebroken en de rode ring klemvast gekromd om de geplette andere poot. Met zakmesje verwijderd. Via internet had ik binnen een paar tellen de eigenaar, woonachtig in Hardegarijp (Friesland), van de ongelukkig postduif. Bleek zelfs een kampioen te zijn en was al een dag zoek. Had met 3 andere duiven meegedaan aan een wedvlucht. Gelost in Châteauroux in het Franse departement Indre. Afstand tot Hardegarijp: 783 km. Al met al was ik nogal aangedaan door deze gebeurtenis. Ik kon niet nalaten te denken aan die auto die daar op de Groothertoginnelaan geheid veel harder had gereden dan de toegestane 30 km. per uur. De moraal van dit verhaal: houd je aan de maximumsnelheden!